Εργοθεραπεία

Η «εργοθεραπεία» ως όρος προκύπτει από τις λέξεις «έργο» και «θεραπεία». Θα μπορούσε να οριστεί ως θεραπεία μέσω έργου (δραστηριότητας) αλλά και θεραπεία για το έργο (δραστηριότητα). Η εργοθεραπεία χρησιμοποιεί την σκόπιμη δραστηριότητα, ως μέσο της θεραπείας της. Συγχρόνως, ενδιαφέρεται, μέσω αυτής, το άτομο να είναι ικανό να εμπλέκεται σε όλες τις δραστηριότητες που έχουν νόημα για αυτόν με επάρκεια. Είναι μία επιστήμη αποκατάστασης όπου με ολιστικό τρόπο στοχεύει στην αυτονομία και τη λειτουργικότητα του ατόμου.

Ο παιδιατρικός τομέας είναι ένας από τους κύριους τομείς ενασχόλησης των εργοθεραπευτών στην Ελλάδα. Το παιχνίδι αποτελεί πολύ σημαντική δραστηριότητα για τα παιδιά και χρησιμοποιείται θεραπευτικά στην εργοθεραπεία. Ο σημαντικότερος σκοπός της παιδιατρικής εργοθεραπείας είναι η επιτυχής ενασχόληση των παιδιών στις σχολικές δραστηριότητες (όπως η παρακολούθηση στην τάξη, το διάλειμμα, το διάβασμα στο σπίτι κλπ), στις ψυχαγωγικές δραστηριότητες (όπως το παιχνίδι στη παιδική χαρά, το ποδήλατο, το ομαδικό παιχνίδι, οι οικογενειακές δραστηριότητες κλπ) και στην αυτονομία (φαγητό, ντύσιμο, προσωπική υγιεινή κλπ) σύμφωνα πάντα με τα τυπικά πρότυπα της κάθε ηλικίας. Το παραπάνω μπορεί να επιτευχθεί είτε βελτιώνοντας κάποιες δεξιότητες του παιδιού που υπολείπονται (όπως την αισθητηριακή επεξεργασία, τη συγκέντρωση, την αδρή και λεπτή κινητικότητα, τον οπτικοκινητικό συντονισμό, την αυτοπεποίθηση, την αυτό – οργάνωση κλπ), είτε προσαρμόζοντας το περιβάλλον ή τη δραστηριότητα στο επίπεδο του παιδιού.

Οι τεχνικές που χρησιμοποιούνται είναι ποικίλες και εξαρτώνται από το παιδί και τους θεραπευτικούς στόχους που έχουν τεθεί. Κάποιες ενδεικτικές είναι η μέθοδος της Αισθητηριακής Ολοκλήρωσης, η Bobath, τεχνικές κινητικής μάθησης και κινητικού ελέγχου, η COOP και πολλές άλλες.