Προσέγγιση CO-OP 

Η προσέγγιση CO–OP είναι μία εργοκεντρική θεραπευτική προσέγγιση που κύριο ενδιαφέρον της είναι η βελτίωση της ικανότητας εκτέλεσης καθημερινών δραστηριοτήτων του ατόμου, όπως για παράδειγμα η σίτιση με μαχαιροπίρουνο, η γραφή, το ντύσιμο, ένα παιχνίδι και πολλά άλλα. Προάγει την απόκτηση και τελειοποίηση των κατάλληλων δεξιοτήτων, ώστε να εξασφαλίζεται η εμπλοκή του παιδιού με δυσκολίες σε σημαντικά για αυτό έργα και η γενικοποίησή των τελευταίων σε διάφορα περιβάλλοντα. Η προσέγγιση είναι πελατοκεντρική και υπάρχουν ισχυρά τεκμήρια που επιβεβαιώνουν τη χρησιμότητά της. Ο θεραπευτής, χρησιμοποιώντας την προσέγγιση CO–OP στην συνεδρία του χρησιμοποιεί γνωσιακές τεχνικές προκειμένου να βοηθήσει το παιδί και τον έφηβο να ανακαλύψει το καταλληλότερο για αυτόν τρόπο εκτέλεσης μίας δραστηριότητας και να την εκτελέσει με επιτυχία. Με αυτό τον τρόπο το παιδί και ο έφηβος μαθαίνουν να παράγουν ιδέες αλλά επίσης αναπτύσσουν την ικανότητα να μπορούν να επιλύουν προβλήματα που ανακύπτουν μέσα από την προσπάθεια εκτέλεσης του έργου. Για να γίνει αυτό, το παιδί ή ο γονέας μαζί με το παιδί, μαθαίνει να εστιάζει στους περιβαλλοντικούς παράγοντες αλλά και τις απαιτήσεις της δραστηριότητας και κάνοντας χρήση των δεξιοτήτων που το κάθε άτομο κατέχει, αναπτύσσει συγκεκριμένες στρατηγικές δράσης. Μαθαίνει λοιπόν να λειτουργεί αυτόνομα και να μη χρειάζεται τη βοήθεια των άλλων για να ολοκληρώσει τη δραστηριότητα. Η μέθοδος αρχικά αναπτύχθηκε για παιδιά με διαταραχή του κινητικού συντονισμού, αλλά πολύ γρήγορα επεκτάθηκε και σε άλλες διαγνωστικές κατηγορίες, όπως η διαταραχή ελλειμματικής προσοχής με υπερκινητικότητα (ΔΕΠΥ) και ο αυτισμός. Τα τελευταία χρόνια χρησιμοποιείται και σε ενήλικο πληθυσμό όπως άτομα με άνοια και άλλα. Σημαντικό πλεονέκτημα της προσέγγισης είναι ότι δεν εστιάζει στα ελλείματα του ατόμου, αλλά στα δυνατά του σημεία τα οποία και προτρέπει να χρησιμοποιήσει.